Udokumentowany początek służby zdrowia w Knurowie
datowany jest na 1912 r. (wcześniej porad lekarskich udzielali i potrzebne zabiegi wykonywali lekarze z Gliwic). Pierwotny plan przyszłego szpitala w Knurowie powstał już w 1910 r.
Utworzona w 1912 r. Spółka Bracka „Knapschaft”, której w myśl ustawy członkami byli knurowscy górnicy i pracownicy koksowni,podjęła jednogłośną decyzję budowy, jak mówiono w czasach pruskich, „Knapschaft – Lazarettu”. Spółka ta wykupiła grunt od Skarbu Państwa, w bliskim sąsiedztwie starego dworu. Lecznica wybudowana została w stylu modernizmu niemieckiego (jego projektantem był Spüller z Tarnowskich Gór). Knurowski szpital oddany został do użytku w listopadzie 1912 roku. Budynek główny posiadał 200 łóżek, zaś budynki pomocnicze wybudowane w tym samym stylu to: budynek pomocniczy wschodni – początkowo willa lekarza naczelnego, budynek od strony zachodniej – początkowo dom pielęgniarzy i urzędników, kuchnia z magazynem, pralnia, własna przyszpitalna kotłownia, portiernia, kilkadziesiąt metrów dalej znajdował się barak infekcyjny oraz kostnica.

Kompleks szpitalny oddzielony został wysokim parkanem od strony ówczesnej ulicy Rybnickiej i był jednym z piękniejszych na Górnym Śląsku w czasach pruskich.

W latach 1912-1922 lekarzem naczelnym był dr Franciszek
Baltzer, lekarzem okręgowym dr Schrautzer. Po przejęciu części Górnego Śląska przez Polskę, od 1922 roku, dokonywano sukcesywnie, w całej górnośląskiej służbie zdrowia zmian personalnych. Administratorem szpitala przez kilka miesięcy w 1922 roku był dr Płonka, po nim dr Ryszard Pietrzyk (1922 – 1928), a od 1928 roku – dr Florian Ogan.

Historia szpitala w Knurowie była probierzem
przemian polityczno-społecznych
w różnych przedziałach historycznych. 

Wyznaczały ją następujące cezury:

1914 – 1918

początek XX wieku, wybuch i zakończenie I wojny światowej

1918 – 1939

odzyskanie niepodległości przez państwo polskie, przejęcie szpitala przez lekarzy polskich;

1939 – 1945

funkcjonowanie szpitala i knurowskiej służby zdrowia w latach wojny i okupacji;

1945 – 1989

szpital w okresie Polski Ludowej;

 

1990 – 2011

okres transformacji politycznej oraz prywatyzacja szpitala.

Misją szpitala jest udzielanie świadczeń zdrowotnych wszystkim pacjentom, bez względu na ich wyznanie, status społeczny i pochodzenie, na możliwie najwyższym poziomie jakości w zakresie dostępnych środków, zgodnie z aktualną wiedzą medyczną, zasadami etyki, doświadczeniem personelu, w przyjaznych warunkach pobytu i pracy.

Z perspektywy lat należy podkreślić, że utrwaloną w regionie dobrą reputację placówki tworzyli ludzie z pasją realizujący swoje zawodowe powołanie. W tym miejscu wspomnieć trzeba dyrektorów zarządzających ośrodkiem, kolejnych ordynatorów i wszystkie lekarskie autorytety. Otoczeni szacunkiem pozostają we wdzięcznej pamięci pacjentów.

 

Obok jednostek wybitnych kształtujących opinię o szpitalu, na głębokie uznanie zasługuje codzienny trud pokoleń lekarzy i personelu medycznego, którzy pełnili i nadal pełnią odpowiedzialną misję przy łóżku chorego. Pomagając odzyskać zdrowie, niosą otuchę i dzielą się nadzieją. 


Na piękną historię szpitala składa się również materialny dorobek minionego stulecia.

Obecnie cieszymy się ugruntowaną pozycją na rynku świadczeń zdrowotnych. W ostatnich latach przeprowadziliśmy bowiem liczne inwestycje wzbogacające nasz potencjał. Zapewniamy najwyższą jakość diagnostyki i leczenia pacjentów.

 

Uzyskaliśmy wiele certyfi katów potwierdzających najwyższe standardy usług medycznych. Wyrazem uznania dla zespołowego zaangażowania pracowników są nagrody, które zdobywa knurowski szpital.

 

Stulecie to wreszcie pewien kamień milowy. Czas refl eksji nad przeszłością, ale przede wszystkim świadomość wyzwań przyszłości. Nie zamierzamy zwalniać kroku w dążeniu do podwyższania kwalifi kacji, pozyskiwania środków na rozwój, wdrażania nowoczesnych rozwiązań usprawniających naszą działalność. Następnym dziesięcioleciom dedykujemy maksymę św. Augustyna - „dopóki walczysz, jesteś zwycięzcą”.

Spośród lekarzy zatrudnionych w knurowskm szpitalach należy wymienić:

Dra Floriana Ogana (dyplom w 1920 roku) – już w czasie studiów medycznych działał w Związku Akademickim Górnoślązaków oraz w tajnej organizacji pod nazwą Związek Młodzieży Polskiej „Zet”; był uczestnikiem I wojny światowej,  jako żołnierz - asystent lekarza, brał również udział w III powstaniu śląskim (1921 rok) pełniąc funkcję lekarza pułku zabrskiego. W 1928 roku mianowany został przez Spółkę Bracką na stanowisko lekarza naczelnego szpitala w Knurowie. Na tym stanowisku pracował do wybuchu II wojny światowej, a po jej zakończeniu w latach 1945 – 1962 piastował stanowisko ordynatora knurowskiego szpitala. Dał się poznać jako doskonały lekarz zawsze stawiających dobro chorych na pierwszym miejscu.

Lek. med. Bernard Nitsze

ordynator Oddziału dla Przewlekle
Chorych, dyrektor ZOZ Rybnik.

Dr Eugeniusz Szlachta

ordynator Oddziału Chirurgii Ogólnej.

Lek. med. Konstanty Zakrzewski

ordynator Oddziału Ginekologiczno - Położniczego, Lekarz Naczelny
obwodu Knurów w ZOZ Rybnik.

Lek. med. Henryk Kaczmarek

kierował Stacją Pogotowia Ratunkowego.

Lek. med. Irena Grzymska

ordynator Oddziału Noworodków i Wcześniaków.

Lek. med. Marian Grzymski

ordynator Oddziału Chorób Wewnętrznych.